“The
effect of these new rites is obvious. Nothing is more likely to lull asleep all our active forces, our power
of judgment and critical discernment, and to take away our feeling of
personality and individual responsibility than the steady, uniform, and
monotonous performance of the same rites.” (Cassirer, Ernst. The Myth of the State, p. 280.)
De
fragiliteit van het menselijke denk – en oordeelsvermogen kwam met de duistere
periode uit de westerse geschiedenis op een tragische manier aan het licht. Hoe
kan dit plotse verlies aan denken en oordelen worden verklaard? Cassirer zoekt
de verklaring voor dit gebrek in het gebruik van rituelen. De monotone
herhaling van rituelen stompte volgens Cassirer de actieve vermogens van de
mens af. De mens kwam onder een vorm van hypnose te staan. In deze toestand
tussen slapen en waken, stelde hij zijn omgeving niet langer in vraag. De
uitoefening van voorgeschreven riten zorgde ervoor dat mensen op een zelfde
manier gingen denken en spreken. Ze hielden op vrije actoren te zijn en ruilden
de individuele verantwoordelijkheid in voor die van het collectief. Het is
volgens Cassirer het opgaan in de collectiviteit van voorgeschreven rituelen
die het menselijke oordeelsvermogen uitschakelde. Arendt ziet dat anders.
Volgens Arendt werd het oordeelsvermogen aangetast omdat het samenleven tussen
mensen werd vernietigd. De mens is voor zijn geestelijke vermogens aangewezen
op het gezelschap van anderen. Wanneer het samenleven is vernietigd, verliest
de common sense of gemeenschapszin - op basis waarvan de mens een oordeel vormt - zijn geldigheid. De uitschakeling van het denk – en oordeelsvermogen moet
volgens Arendt worden gezocht in de afzondering en niet in een gedwongen
collectiviteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.