“It might at first be supposed that it would be sufficient
to say that, at such moments, we are dominated by an overwhelming emoton; but
everybody now recognizes that movement is the essence of emotional life and it is
then in terms of movement that we must speak of creative consciouisness. (..)
When we act we are creating a completely artifcial world placed ahead of the present
world and composed of movements which depend entirely on us. In this way our
freedom becomes perfectly intelligible. (…) when the masses are deeply moved it
then becomes possible to describe a picture which consitutes a social myth. “
Sorel, Reflections on Violence, 26-27.
‘De verbeelding aan de macht’ is één van de slogans die de ’68 beweging
stempelde. We kunnen dit ook lezen als ‘wat de mens beweegt is de verbeelding’.
Sorel zou zich waarschijnlijk niet
herkennen in de gedachte van ‘Love & Peace’, van vrije liefde en
wereldvrede, maar formeel volgt de ’68 beweging een concept van mythe zoals
Sorel die definieert. Sorel werd, ondanks zijn eigen sociale doelstellingen,
voornamelijk door (uiterst) rechtse systemen als Fascisme en Nazisme
gerecupereerd en gemanipuleerd. De ’68 beweging inspireerde spontaan een nieuwe
mythe van verandering, ‘The Times They Are A-Changin' zoals Bob Dylan
declameerde. Het doel was geen utopie, in de zin dat er geen gefixeerd vooraf bepaald
wereldbeeld of einddoel werd vooropgesteld. De ’68 beweging inspireerde en
verbond dan ook zeer uiteenlopende en vaak tegengestelde ideeën. De barricades
werden gedeeld door actoren die later zowel in de CVP (CD&V) als AMADA
(PVDA) hun weg zouden maken. Ook al werd de mythe van ‘vrede’ nagestreefd er
was wel degelijk (conform Sorel) een gemeenschappelijke vijand: het establishment en in het bijzonder het
Amerikaanse imperialisme. Wat motiveerde en verbond was het geloof in de
noodzaak van een radicale verandering van de bestaande maatschappelijke
ordening.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.