Sorel associeert mythe met revolutie. Tegelijkertijd bekritiseert hij de revisionistische weg van het parlementaire socialisme.
Vandaag doet Trump beroep op een mythe: "Make America great again". Trump heeft die mythe niet gecreëerd, het idee "America is the greatest country in world" leeft immers al veel langer. In die zin strookt dit met het 'spontane' karakter van de mythe dat Sorel schetst (i.t.t. de utopie).
Als president moet Trump voortdurend pragmatische beslissingen nemen: kiezen voor hervorming, matiging, compromis. Zou het volgende scenario in het schema van Sorel plausibel kunnen zijn? 1) De mythe van de grootsheid van de VS blijft sommige bevolkingsgroepen 'bewegen', 2) maar de staatsman Trump als vertegenwoordiger van die mythe en zijn specifieke invulling ervan worden wel in vraag gesteld omdat zijn politieke ambt revisionisme vereist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.