Beeldenstroom

"When we act we are creating a completely artificial world placed ahead of the present world and composed of movements which depend entirely on us. In this way our freedom becomes perfectly intelligible. (…) These artificial worlds generally disappear from our minds without leaving any trace in our memory; but when the masses are deeply moved it becomes possible to describe a picture which constitutes a social myth." 
Sorel, Reflections on Violence, 26-27.
   
Wanneer zijn massa’s voldoende ‘deeply moved’ opdat een beeld dat een mythe kan constitueren eruit kristaliseert?
Als Sorel de analogie met de psychologie van Bergson aanhoudt en de mythe voor de massa een uitdrukking is van de authentieke wil om te handelen, dan is de mythe ook steeds aan verandering onderhevig. Het beeld uit de mythe is dan slechts een momentopname, die eventueel wel invloed kan hebben op de verdere veranderingen, maar het nooit echt volledig vat – want de beweging gaat verder, de mythe is steeds in evolutie, de beelden zullen steeds veranderen.
Misschien maakt het niet uit wanneer een beeld kristalliseert en ontstaat er een continuüm van creatie van kleinere en grotere beelden, binnen grotere en kleinere groepen, met minder of meer invloed, die samen verder kolken en soms door toevallig samenspel elkaar versterken.
Op het eerste zicht maakt deze stroom aan veranderende artificiële werelden onze vrijheid dan niet echt intelligibeler in de zin dat er niet één concreet gemeenschappelijk doel voor ogen is, maar lijkt het integendeel doelloos verder te kabbelen. Intelligibel wordt het pas achteraf, wanneer we, net als in de psychologie, terugblikken op welke beelden ons beroerden en belangrijke beslissingen in ons leven stuurden.
    
"In order to acquire a real understanding of this psychology we must ‘carry ourselves back in thought to those moments of our life when we made some serious decision, moments unique of their kind, which will not be repeated any more than the past phases of the history of a people will come back again.’" 
Sorel, Reflections on Violence, 26