"They [de Nazi's en de Bolsjewieken] thereby promise a victory which is independent of "temporary" defeats and failures in specific enterprises. For masses (...) want victory and success as such, in their most abstract form; they are not bound together by those special collective interests which they feel to be essential to their survival as a group and which they therefore may assert even in the face of overwhelming odds. More important to them than the cause that may be victorious, or the particular enterprise that may be a success, is the victory of no matter what cause, and success in no matter what enterprise."
Arendt, The Origins of Totalitarianism Pag. 350-351
In mijn blogposts over Sorel en Cassirer zei ik dat zij beiden de exacte uitkomst van de mythe minder belangrijk vonden dan de aanwezigheid van de mythe. De massa, zoals Arendt deze benoemt, lijkt het met hen eens te zijn. De mythe stuwt mensen naar voren, richting de toekomst, ook bij Arendt zijn de beloften (of de profetieën) van de leider/heerser belangrijk in het opbouwen van die mythe (of ideologische fictie), een overeenkomst tussen de tot nu toe besproken auteurs. Arendt stelt echter, wat Sorel en Cassirer in mindere mate of zelfs niet doen, wat de massa er van vindt als het voorspelde beeld geen werkelijkheid wordt. De massa trekt het zich niet zwaar aan. Overwinningen van welke soort dan ook zijn een bevestiging dat men op het juiste pad is om de profetieën van de heerser te verwezenlijken. Als men verliest dan is dit slechts "tijdelijk". In plaats van toekomstbeeld het heden te maken lijkt het altijd in de toekomst te blijven steken, totdat het beeld vervaagt en plaatsmaakt voor een nieuwe imaginatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.