"In language,
myth, art, religion our emotions are not simply turned into mere acts;they are
turned into <works>. A physical reaction can only give us a a quick and
temporary relief; a symbolic expression may become a momentum aere perenius."
Cassirer, Ernst. The myth of the State. Hamburg: Felix
Meiner Verlag, 2007 p. 48
Cassirer raakt hier een cruciaal punt. De mythe 'werkt'.
Hij noemt de andere ook in een lijn mee, kunst, religie en taal. Ook taal is
een levend gegeven, betekenissen verschuiven, er ontstaan nieuwe woorden. Het
gaat te ver hier om het helemaal uit te werken maar de voorbeelden van kunst en
religie zijn van dezelfde aard. Het geloven manifesteert zich niet in de
beschrijving van het geloof maar net door de praxis van het geloof.
Dat is misschien een argument waarom je de mythe niet
rationeel kan benaderen, ze leeft, ze werkt.
Ik moest inderdaad ook aan Blaise Pascal denken bij het lezen van deze passage:
BeantwoordenVerwijderenDieu d’Abraham. Dieu d’Isaac. Dieu de Jacob,
non des philosophes et savants.
De God van de filosofen, godsbewijzen of net het rationeel argumenteren tegen zijn bestaan, allemaal goed en wel, maar het gaat om een ander domein, lijkt Pascal te zeggen. Dat die tweedeling tot een persoonlijke verscheurdheid kan leiden, tussen een persoonlijke/levende verhouding en een theoretische verhouding met bv. religie, blijkt volgens mij ook uit de figuur van Pascal.