Van German believers tot de ware moslim: hoe een religie van binnenuit vergiftigd werd

“The firmest foundations of society are not theoretical concepts, but practical ideas: ethical and religious ideals.(...) The fortress of religion and ethics was too strong to be taken by open assault.  It had to be taken by treason from within.(...) A stubborn, carefully calculated effort was made to pervert all religious and ethical concepts.  They could not be destroyed by brute force.  But they were attacked by a slowly working poison which disintegrated the organism of religious and moral life.” (Cassirer, The Myth of the State, Nachlass edition, p206-207)

Het proces dat Cassirer beschrijft, is een methodisch proces, met als doeleinde het vergiftigen van een samenleving voor het installeren van een (nieuwe) politieke mythe.  Dat laatste houdt in de ideeën zelf te vernietigen, vooraleer er nieuwe te installeren.  Cassirer spreekt in het geval van ‘de politieke mythe van het nazisme’, over het ontstaan van een politieke wetenschap.  Een wetenschap die snel kon aangeleerd worden en gebaseerd was op volledig ‘rationele’ principes. Een wetenschap bovendien, waarin politieke misdaden werden gepleegd, berekend en methodisch. 

Hoe werkte zoiets in de praktijk?  Op het domein van religie bijvoorbeeld, stelde Cassirer vast dat het christelijke geloof niet werd afgeschaft.  Wel werd er een nieuw soort gelovigen geïntroduceerd: ‘German believers’.  Christendom werd behouden, maar beroofd van alle ‘humanitaire’ eigenschappen.  Elke claim van universaliteit diende te worden opgegeven.

Deze rationele werkwijze doet me sterk denken aan de manier waarop een organisatie als Sharia4Belgium te werk ging.  Heel wat militanten van deze organisatie behoorden tot de eerste golf van Syriëstrijders. Zij installeerden binnen de islamitische gemeenschap in ons land een nieuw soort moslims: de ware moslims.  De aanval op elke gematigde vorm van islam kwam niet van buitenaf, maar van binnenuit.

De nieuwe groep ware moslims haalden hun overtuigingen niet langer uit het geloof zoals hun ouders hen dan overbrachten.  Integendeel, ze hingen een radicale vorm van de islam aan, het wahabi-salafisme.  Er werd van jongeren niet verwacht religie de rug toe te keren, maar ware moslims stonden niet voor menselijkheid en universalisme.  

 

De manier waarop IS-ronselaars, zoals Sharia4Belgium, te werk gingen, leidde bij hun slachtoffers tot totale vervreemding. Er werden nieuwe ‘morele’ principes aangereikt, de oude werden verworpen.  Langzaamaan isoleerden jonge moslims zich van hun familie, vrienden en school.  In hun hoofd groeide de overtuiging dat een kalifaat moest worden opgericht, een staat waarin men leeft naar de wetten van de sharia.  Een overtuiging die niet in vraag werd gesteld.  "We hebben geen denkers nodig, maar soldaten!”