De verbeelding aan de macht

“It might at first be supposed that it would be sufficient to say that, at such moments, we are dominated by an overwhelming emoton; but everybody now recognizes that movement is the essence of emotional life and it is then in terms of movement that we must speak of creative consciouisness. (..) When we act we are creating a completely artifcial world placed ahead of the present world and composed of movements which depend entirely on us. In this way our freedom becomes perfectly intelligible. (…) when the masses are deeply moved it then becomes possible to describe a picture which consitutes a social myth. “  

Sorel, Reflections on Violence, 26-27.

  

‘De verbeelding aan de macht’  is één van de slogans die de ’68 beweging stempelde. We kunnen dit ook lezen als ‘wat de mens beweegt is de verbeelding’.  Sorel zou zich waarschijnlijk niet herkennen in de gedachte van ‘Love & Peace’, van vrije liefde en wereldvrede, maar formeel volgt de ’68 beweging een concept van mythe zoals Sorel die definieert. Sorel werd, ondanks zijn eigen sociale doelstellingen, voornamelijk door (uiterst) rechtse systemen als Fascisme en Nazisme gerecupereerd en gemanipuleerd. De ’68 beweging inspireerde spontaan een nieuwe mythe van verandering, ‘The Times They Are A-Changin' zoals Bob Dylan declameerde. Het doel was geen utopie, in de zin dat er geen gefixeerd vooraf bepaald wereldbeeld of einddoel werd vooropgesteld. De ’68 beweging inspireerde en verbond dan ook zeer uiteenlopende en vaak tegengestelde ideeën. De barricades werden gedeeld door actoren die later zowel in de CVP (CD&V) als AMADA (PVDA) hun weg zouden maken. Ook al werd de mythe van ‘vrede’ nagestreefd er was wel degelijk (conform Sorel) een gemeenschappelijke vijand:  het establishment en in het bijzonder het Amerikaanse imperialisme. Wat motiveerde en verbond was het geloof in de noodzaak van een radicale verandering van de bestaande maatschappelijke ordening.