“Action compensates for
the “indeterminateness” of the creature man, and rhetoric is the effort to
produce the accords that have to take the place of the “substantial” base of
regulatory processes to make action possible. From this point of view language
is a set of instruments not for communicating information or truths, but
rather, primarily, for the production of mutual understanding, agreement, or
toleration, on which the actor depends. This is the root of “consensus”d as a basis for the concept
of what is “real”:” (Blumenberg, “An Anthropological Approach to Rhetoric"
p. 433)
In dit citaat
wordt gesteld dat retoriek de redenen moet geven voor wat we ‘handelen volgens
onze instincten’ zouden noemen. Blumenberg kan namelijk het concept van
instincten niet gebruiken, omdat die een menselijke natuur zouden aanduiden. Waarom
ik dit citaat belangrijk vind echter is dat taal, door retoriek, niet louter of
zelfs primair een communicatiemiddel, maar een middel om een gemeenschappelijke
wereld op te bouwen. Is mythe dan een vorm van taal, zoals bij Cassirer
(Cassirer Myth 45-46), of een product van de taal en retoriek? Is de mythe de
eerste manier dat de mens een gemeenschappelijke wereld bouwt en dus een vorm
van taal? Of bestond er al taal en is mythe enkel een aanpassing van de taal
aan een nieuwe omgeving? En als mythe een vorm van taal is en naast andere
vormen bestaat, zijn die talen zonder verandering van betekenis naar elkaar te
vertalen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.